Tilburg
– Diest.
Afstand:
111.4 km
Gemiddelde
snelheid: 18.7 km/h
Maximale
snelheid: 35.7 km/h
Tijd:
5:57h
De afgelopen dagen ben ik nog druk in de weer geweest om de laatste voorbereidingen te treffen voor mijn tocht naar Bern in Zwitserland. Samen met mijn vader heb ik mijn voor en achterlicht gerepareerd en een klein slagje uit mijn achterwiel gehaald. Voor het licht gingen we systematisch te werk met een spanningsmeter en toevallig had mijn vader nog bedrading speciaal voor fietslampen liggen in de garage. Die hebben we toen gebruikt om de verbinding te leggen tussen de dynamo en de fietslampen.
Gisteravond ben ik met mijn bepakte fiets op de trein gestapt richting Tilburg, daar bleef ik bij mijn oom blijven overnachten zodat ik de vanochtend kon vertrekken vanuit Tilburg waar mijn route begon. Toen ik mijn neef twee uur voordat mijn wekker ging terug hoorde komen uit de stad, was ik blij dat ik en mijn andere neef had besloten na het vierde biertje naar huis te gaan.
Vanochtend ben ik dan eindelijk vertrokken. Mijn routeboekje heeft me vandaag over het Belslijntje gestuurd, de oude spoorlijn die van Tilburg doorloopt tot Turnhout in België. Terwijl België al meerdere treinverbindingen had met andere buurlanden, zorgde wederzijds wantrouwen na de afscheiding van België in 1830 ervoor dat de eerste verbinding tussen Nederland en België pas in 1855 gerealiseerd werd. Bijna tien jaar later werd er besloten een tweede verbinding aan te leggen tussen Turnhout en Tilburg: Het Bels lijntje. Echter, door concurrentie met de andere verbinding en later ook met busverkeer, is in 1934 werd het personenvervoer stop gezet en ongeveer veertig jaar later ook het goederenvervoer. Hierna reden er nog een tijdje toeristische stoomtreinen van Tilburg tot de grens en terug. Maar kort daarna werd het spoor afgebroken. Op de bedding van de rails is daarna een fietspad aangelegd. Ik fiets door akkers, weilanden, langs meertjes, stukjes bos. De route is prachtig. Het is dan ook niet verwonderlijk dat ik veel andere fietsers tegenkom. Een schoolklas, een groep ouderen met gele hesjes en koppels op Batavus stadsfietsen. Ook zag ik een man voorbij fietsen die ook een bepakte fiets had. Hij haalde me in toen ik afstapte om de uitkijktoren te beklimmen.
Even raakte ik rond Aarschot de weg kwijt. Maarja, dit hoort er een beetje bij toch? Uiteindelijk stond ik toch nog netjes om 17.00 op de camping in Diest. Mijn Duitse buren zijn al 6 weken aan het fietsen met hun kindje van bijna 1 jaar die in een karretje achter de fiets wordt vervoerd; ze hebben tot eind augustus want dan houdt het ouderschapsverlof op. Het kindje groeit zo snel dat haar beentjes nu al uit het wagentje steken.
Het zat mee vandaag. Ik had er rekening mee gehouden dat mijn zelf gerepareerde fiets het mogelijk de eerste dag al zou begeven. Ik had hem immers niet kunnen uittesten nadat ik hem had opgeknapt. Ik heb redelijk wat slapeloze nachten gehad de afgelopen weken over het hebben van fietspech en het niet kunnen vinden van de weg of een camping. Maar zodra ik de straat bij mijn oom uit was gefietst waren die zorgen verdwenen.
Gisteravond ben ik met mijn bepakte fiets op de trein gestapt richting Tilburg, daar bleef ik bij mijn oom blijven overnachten zodat ik de vanochtend kon vertrekken vanuit Tilburg waar mijn route begon. Toen ik mijn neef twee uur voordat mijn wekker ging terug hoorde komen uit de stad, was ik blij dat ik en mijn andere neef had besloten na het vierde biertje naar huis te gaan.
Vanochtend ben ik dan eindelijk vertrokken. Mijn routeboekje heeft me vandaag over het Belslijntje gestuurd, de oude spoorlijn die van Tilburg doorloopt tot Turnhout in België. Terwijl België al meerdere treinverbindingen had met andere buurlanden, zorgde wederzijds wantrouwen na de afscheiding van België in 1830 ervoor dat de eerste verbinding tussen Nederland en België pas in 1855 gerealiseerd werd. Bijna tien jaar later werd er besloten een tweede verbinding aan te leggen tussen Turnhout en Tilburg: Het Bels lijntje. Echter, door concurrentie met de andere verbinding en later ook met busverkeer, is in 1934 werd het personenvervoer stop gezet en ongeveer veertig jaar later ook het goederenvervoer. Hierna reden er nog een tijdje toeristische stoomtreinen van Tilburg tot de grens en terug. Maar kort daarna werd het spoor afgebroken. Op de bedding van de rails is daarna een fietspad aangelegd. Ik fiets door akkers, weilanden, langs meertjes, stukjes bos. De route is prachtig. Het is dan ook niet verwonderlijk dat ik veel andere fietsers tegenkom. Een schoolklas, een groep ouderen met gele hesjes en koppels op Batavus stadsfietsen. Ook zag ik een man voorbij fietsen die ook een bepakte fiets had. Hij haalde me in toen ik afstapte om de uitkijktoren te beklimmen.
Even raakte ik rond Aarschot de weg kwijt. Maarja, dit hoort er een beetje bij toch? Uiteindelijk stond ik toch nog netjes om 17.00 op de camping in Diest. Mijn Duitse buren zijn al 6 weken aan het fietsen met hun kindje van bijna 1 jaar die in een karretje achter de fiets wordt vervoerd; ze hebben tot eind augustus want dan houdt het ouderschapsverlof op. Het kindje groeit zo snel dat haar beentjes nu al uit het wagentje steken.
Het zat mee vandaag. Ik had er rekening mee gehouden dat mijn zelf gerepareerde fiets het mogelijk de eerste dag al zou begeven. Ik had hem immers niet kunnen uittesten nadat ik hem had opgeknapt. Ik heb redelijk wat slapeloze nachten gehad de afgelopen weken over het hebben van fietspech en het niet kunnen vinden van de weg of een camping. Maar zodra ik de straat bij mijn oom uit was gefietst waren die zorgen verdwenen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten